Mooi, voor LinkedIn!
Je staat in een bedrijf corporate portraits te maken en je hoort iemand zeggen: mooi, heb ik weer een nieuwe foto voor LinkedIn.
Laten we dat eens nader beschouwen. Ja, het is leuk als mensen tevreden zijn over de foto die je maakt. Ja, als het op LinkedIn wordt gezet, dan is dat ook een stukje reclame. Ja, je gunt iedereen zijn/haar plezier.
Maar toch, er bestaat zoiets als copyright en dat is er niet voor niets. Dat is er om de maker te beschermen. Hij investeert in zijn apparatuur en kennis en levert daarvoor een creatief product. In dit voorbeeld een product waarvan het recht wordt gekocht, door het bedrijf, om de foto op hun website te te plaatsen. Dat en niets meer. De fotograaf onderhoudt zichzelf met de verkoop van dergelijke rechten. Kopiëren van je product ondermijnt je inkomstenbron en doet geen recht aan de uniciteit. Wat te doen? De werknemer verbieden de foto op LinkedIn te zetten?
We willen je foto gebruiken voor een andere uitgave.
Je maakt een foto van een directeur voor het magazine waar je voor werkt. Na een tijdje krijg je de vraag van de secretaresse van de directeur of je de foto ook zonder logo naar hen wilt opsturen. ‘We willen de foto gebruiken voor een andere uitgave.’
Je wilt als fotograaf reclame, je vindt het leuk dat je werk gewaardeerd wordt, je wilt geen sikkeneurige indruk werken. Soms moet je wat geven en soms krijg je wat terug. Je gunt iedereen iets, maar toch. Moet ik de foto nu gratis weggeven voor een andere publicatie?
Ik moet mijzelf onderhouden met mijn werk. Bovendien, wat zegt dat over de waarde die je aan je eigen werk geeft. Alstublieft, neemt u maar. Welk signaal geef je daarmee.
En, de foto is dan wel gemaakt, maar aan het verzoek voldoen is ook werk. Mag daar wat tegenover staan? Alleen dat, dat stukje extra werk? Elke fotograaf weet dat, klanten wellicht niet, je bent er toch weer even zoet mee.
Gemaakt voor de krant, maar zonder (naams)vermelding ook op internet
Tekst en foto gemaakt voor een uitgave van de krant. Alleen, de onderuitgever zet zonder je daarvan op de hoogte te stellen en zonder je naam te vermelden, je foto en tekst op hun site. Wat is dat nu weer?
Ja, blij, je werk wordt gewaardeerd, je zet in link op je Facebookpagina, maar ergens knaagt het toch. Waar liggen de rechten van mijn werk? Bij mij toch. Tegelijkertijd ben je afhankelijk van uitgevers. Wat te doen?
Als, dan..
Als ik je foto mag gebruiken voor…., dan krijg jij …….. Ook dat is me overkomen. Ok, gebruik die foto maar.. Je gunt het de ander. Alleen de tegenprestatie wordt niet geleverd. Wat dan? De meeste mensen zeggen, dat je daar werk van moet maken, maar wat is het resultaat? De tegenprestatie kan niet meer geleverd worden, moet ik nu weer de ‘lastige’ fotograaf gaan uithangen. Ik heb ook wel meer te doen.
Eerlijk is eerlijk, pas toen mijn eerste uitgaves op de markt verschenen, begon ik zelf te beseffen wat het is om iets te maken en daarvoor gewaardeerd te worden. Daarvoor kopieerde ik ook wel eens muziek, teksten, films. Voor privégebruik moet dat kunnen, zeg je dan, maar toch. Mensen steken ergens tijd en energie in. Ze maken iets en hopen dat het de consument zal bekoren. Door het te kopiëren geef je aan dat je het product waardeert, maar waardeer je met kopiëren de maker ook?
Ik red me wel
Geen nood, ik red me wel. Toch is het elke keer een aandachtspuntje. Vaak loopt de afwikkeling gesmeerd, maar soms niet. Soms, merk ik, doe ik mijzelf te kort. Ook dat is niet erg. Ik ben een lerend wezen. Ik vraag me wel af: hoe doet u dat nu en met welke argumenten, beste collega’s?
De foto bij dit blog
De foto bij dit blog is van mijn buurjongen. Hij is aardig bezig een scooterbedrijfje op te zetten. Hij repareert en handelt. Ik gun hem een goed leven en een mooi carrière. Ik wilde iets uitproberen met licht en hij liet mij, tijdens zijn werkzaamheden, een beetje aanrommelen. Hij heeft de foto gekregen en ik gebruik hem in dit blog. Gewoon, om toch een plaatje toe te voegen.
Voor de rest: deze tekst heeft copyright en de foto ook. Een belletje of berichtje als je iets wilt gebruiken.