Een opdracht die eruit springt
Elke opdracht heeft iets moois en soms iets wat het waard is om te beschrijven. De opdracht: fotografeer Bert Looper, directeur van Tresoar, voor een bijlage in de Leeuwarder van januari 2018 is er zo ééntje.
(Deze foto is verschenen in een Visie Magazine uitgave. (Deze uitgave, met meerdere foto’s van Martin, is hier te vinden)
Tresoar?
Wat is Tresoar nu eigenlijk? Op de website van Tresoar vond ik dit.
Tresoar is de bewaarplaats van de geschiedenis van Fryslân. Je vindt hier talloze in Fryslân verschenen kranten en tijdschriften, honderdduizenden boeken waaronder exemplaren uit de bibliotheek van Erasmus, tienduizenden foto’s, films, geluidsopnamen, rechtbankverslagen, notariële akten, de Atlas van Blaeu, handschriften en brieven van bekende Friezen, bedrijfsarchieven van Douwe Egberts en archieven van de Elfstedenvereniging , cd’s van Friese punk tot klassiek, het monnikenwerk de “Attische Nachten” uit 836 na Christus en de meer dan 150 bibliografieën gemaakt door J.J. Kalma , de oudste en nieuwste(Friese)literatuur, wetenschappelijke publicaties, digitale bestanden. En nog veel meer.
Attische Nachten
Mijn eerste vraag, na het voorstellen, is meestal iets als: welk beeld wilt u communiceren naar de lezer. Dan volgt er een gesprek waarin we samen de mogelijkheden en onmogelijkheden bespreken. Meneer Looper nam me mee naar een donkere ruimte, nu nog afgesloten voor publiek, waar hij een pronkstukje van Tresoar liet zien: in kleine ledlichten omgezetten oude teksten uit de middeleeuwen. Een van de teksten was de ‘Attische Nachten’uit 836. Een magisch aanblik, zo’n oude tekst in moderne technologie gevat. Hoe mooi zou het zijn om en meneer Looper en deze tekst op de foto te zetten.
Aanwezig licht
Het enige licht, op een paar spotjes na, was het licht van de teksten; genoeg licht om redelijk op de foto te zetten, maar niet genoeg licht om ook meneer Looper te fotograferen. Een testfoto liet zien dat de tekst goed verlicht, maar de persoon als een donkere vlek op het beeld verscheen. Dit is zo’n situatie waarin je licht moet toevoegen met flitsers op een wijze dat het wel het ‘model’ verlicht, maar niet de middeleeuwse tekst overbelicht. Oftewel, je moet het licht toevoegen en sturen. Toevoegen is logisch, het persoon is te donker en moet opgelicht worden. Sturen betekent dat er niet te veel licht op de reed verlichte tekst komt om overbelichting te voorkomen. Normaliter zou ik hiervoor met softboxen werken omdat deze mooi zacht licht geven en de mogelijkheid om het licht goed te sturen. Op een dergelijke klus neem ik niet mijn hele arsenaal aan lightmodifiers mee en ik moest het dus doen met twee parapluutjes. Met parapluutjes geven mooi licht, maar sturen van licht met een plu is alsof je dertig kuikens los laat lopen: die lopen alle kanten uit. Met in de plu flitsen hoopte ik nog enigszins goed resultaat te krijgen.
Twee of één
Ik heb beide pluutjes opgezet op ongeveer 45 graden links en rechts van meneer Looper op iets hoger dan ooghoogte. Het lijkt zo nog het meeste op split lighting. Ik heb de pluutjes zo neergezet dat er vooral strijklicht (feathering) op het model zou vallen. Ik heb meneer looper zo’n anderhalve meter voor de tekst geposteerd. Dat gaf mij ruimte om licht te laten afvallen naar de tekst. Ik heb foto’s gemaakt met één licht, maar uiteindelijk gekozen om de schaduwpartijen op te vullen met een tweede licht. Voor de krant is dat mooier, vonden we beiden.
De oude teksten in led: oud en nieuw verenigd in één beeld.
Met dank aan meneer Looper voor zijn uitleg over de teksten en de natuurlijke wijze waarop hij poseerde.
Let op: copyright op foto’s en teksten.